Hagmann

Allikas: Vikipeedia
Hagmanni suguvõsa aadlivapp

Hagmann (vene keeles Гагман), varem Hagman oli ilmselt Rootsist pärit aadlisuguvõsa.

Ajalugu[muuda | muuda lähteteksti]

1769. aastal tõsteti Niclas Friedrich von Hagemann Saksa-Rooma keisri poolt< aadliseisusse.[1]

Hagmannid rüütelkonna matriklis[muuda | muuda lähteteksti]

Suurtükiväekindral Eduard Friedrich von Hagmann (1807−1880)

1854. aasta 22. jaanuaril (vkj) võeti vennad kindralmajor Eduard Friedrich von Hagmann (1807−1880) ja kaptenleitnant Alexander Friedrich Theodor von Hagmann (1816−1874) Eestimaa rüütelkonna matriklisse. Kolmanda venna Moritz Ludwig Alexander von Hagmanni (1812−1847) järeltulijad − tema lesk Anna Sophie von Hagmann (sündinud von Hagmann) ning lapsed staabikapten Karl Wilhelm Ludwig, alamporutšik Moritz Friedrich Alexander ja Luise Charlotte Emilie − immatrikuleeriti Eestimaal 28. juunil (vkj) 1868. aastal.[2]

Suguvõsa vanemast Venemaa liinist pärit Friedrich Magnus Gustav von Hagmann (1806−1870) võeti 1848. aasta 30 novembril (vkj) Tveri kubermangu aadlisuguvõsaraamatusse.[3] Tema pojad Nikolai Fjodorovitš von Hagmann (1840−1913) ja Pjotr von Hagmann (1851−1903) võeti 1879. aastal Moskva kubermangu aadlisuguvõsaraamatusse. 1833. aastal oli sinna võetud suguvõsa nooremast Venemaa harust pärit Gustav Magnus von Hagmann.[4]

Hagmannid olid kantud ka Kostroma kubermangu aadlisuguvõsaraamatusse.[5]

Mogiljovi ja Tobolski kuberner riiginõunik Dmitri Fjodorovitš von Hagmann (1860 − surn. pärast 1917)

Suguvõsa liikmeid[muuda | muuda lähteteksti]

Hagmanni suguvõsa mõisavaldused[muuda | muuda lähteteksti]

  • Eestimaa:
  • Liivimaa läti distrikt:
  • Peterburi kubermang:
    • Gluhhovo
  • Pihkva kubermang:
    • Aleksejevskoje

Viited[muuda | muuda lähteteksti]

  1. Reichsadelsdiplom für Niclas Friedrich von Hagemann, ausgestellt von Kaiser Joseph II, d. d. Wien 1769 2. 10.
  2. Genealogisches Handbuch der baltischen Ritterschaften. Teil: Estland. Bd III. Görlitz: Verlag E. U. Starke, 1930, lk 332.
  3. Чернявский, Михаил Петрович. Генеалогия господ дворян, внесенных в родословную книгу Тверской губернии с 1787 по 1869 год: с алфавитным указателем и приложениями. Тверь, 1869. Nr 235.
  4. Родословная книга дворянства Московской губернии. Томь первый. Toim. Л. М. Савёлов. Москва: Издание Московскаго Дворянства, 1914, lk 311.
  5. Список дворянских родов, внесённых в Родословную книгу Дворянского Депутатского собрания Костромской губернии saidil goldarms.narod.ru.

Kirjandus[muuda | muuda lähteteksti]

  • EAA, f. 1674, n. 2, s. 91. Hagmann.
  • Der Adel der russischen Ostseeprovinzen (Estland, Kurland, Livland, Ösel). 1. Teil. Die Ritterschaft. Neustadt an der Aisch: Bauer & Rape, inhaber Gerhard Gessner, 1898 (ümbertrükk 1980). Lk 310.
  • Genealogisches Handbuch der baltischen Ritterschaften. Teil: Estland. Bd III. Görlitz: Verlag E. U. Starke, 1930. Lk 332−334 [1].
  • Genealogisches Handbuch des Adels. Adelslexikon. Bd IV. Limburg an der Lahn: C. A. Starke Verlag, 1978. Lk 387−388.
  • Родословная книга дворянства Московской губернии. Томь первый. Toim. Л. М. Савёлов. Москва: Издание Московскаго Дворянства, 1914. Lk 311−312 [2].
  • Чернявский, Михаил Петрович. Генеалогия господ дворян, внесенных в родословную книгу Тверской губернии с 1787 по 1869 год: с алфавитным указателем и приложениями. Тверь: 1869. Nr 235 [3].

Välislingid[muuda | muuda lähteteksti]