Vikipeedia:GLAM/Stosunki polsko-estońskie/6

Lisa lingid
Allikas: Vikipeedia
Artykuł 1   Artykuł 2   Artykuł 3   Artykuł 4   Artykuł 5   Artykuł 6   Artykuł 7   Artykuł 8   Artykuł 9   Artykuł 10    

Polsko-estońskie związki sportowe[muuda lähteteksti]

Kiedy Estonia Estonia uzyskała, a Polska odzyskała niepodległość po I wojnie światowej, drużyny z obu państw zaczęły uczestniczyć w międzynarodowych sportowych turniejach. W dwudziestoleciu międzywojennym sportowcy z Polski i Estonii często stawali w szranki. Najważniejszym przypadkiem współzawodnictwa były prawdopodobnie zawody atletyczne, które Estonia i Polska organizowała wspólnie z Łotwą. W latach dwudziestych i trzydziestych między drużynami z tych trzech krajów odbyło się sześć zawodów atletycznych.

W maju 1927 roku pierwsze z tych spotkań rozegrało się w Warszawie. Były to pierwsze zawody, w których brała udział reprezentacja Estonii. Turniej wygrali Polacy z 142 punktami, Łotysze uzyskali 96 punktów, a Estończycy zajęli ostatnie miejsce z 95 punktami. W 1929 roku zawody takie odbyły się w Rydze. W kolejnym roku turniej rozgrywano w Tallinnie. Estończycy zremisowali (wtedy z Polakami z 119 punktami, zaś Łotwa zajęła trzecią pozycję z 98 punktami. Reprezentacja Polski wygrała turniej ze względu na indywidualne pierwsze miejsca (7–3).

Artykuł w gazecie na temat estońsko-łotewsko-polskich zawodów atletycznych w 1930 roku. (Eesti Spordileht, June 27, 1930)

Te same drużyny zmierzyły się w dniach 28–29 czerwca 1931 roku w Wilnie. Polska wygrała zawody, Estonia zajęła ostatnie miejsce. Kolejny turniej odbył się w lipcu 1934 roku w Rydze. Estończycy prowadzili po pierwszym dniu w punktacji, ale ostatecznie Polacy wygrali z 134 punktami, podczas gdy reprezentacja Estonii zajęła drugą pozycję z 129,5 punkta. W 1935 roku ostatnie zawody atletyczne pomiędzy Estonią, Polską i Łotwą odbyły się na Stadionie Kadriorg w Tallinnie.

Plakietka polsko-estońsko-łotewskich trójstronnych zawodów przeprowadzonych w 1931 roku (Estońskie Muzeum Sportu i Olimpiad).

W 1938 roku odbyły się dwa turnieje bokserskie pomiędzy Estonią i Polską. Pod koniec marca w Tallinnie Polska wygrała pierwszy mecz stosunkiem punktów 6:2. Artykuł w gazecie Päevaleht twierdził, że Polska była „pierwsza pośród bokserskich narodów Europy” i że Estończycy byli przekonani o swojej porażce jeszcze przed rozpoczęciem meczu. Sam wynik nie był jednak rozczarowaniem, jako że Polska pokonała z takim samym stosunkiem punktów również Włochy, Norwegię i Danię. Polacy zwyciężyli również, stosunkiem punktów 5:3, w drugim meczu, który rozegrany został w Łodzi 11 grudnia.

W dwudziestoleciu międzywojennym Estonia i Polska rywalizowały także dwukrotnie w tenisie. Polska wygrała mecz rozegrany 1 czerwca 1930 roku 4:1. W sierpniu 1934 roku estońska reprezentacja debiutowała w turnieju Davis Cup, gdzie jej pierwszym rywalem była Polska, z którą przegrała 0:5.

Chociaż Estonia utraciła niepodległość po II wojnie światowej, jednak związki sportowe estońsko-polskie pozostały nienaruszone. W tym okresie Estończycy uczestniczyli w zawodach jako członkowie reprezentacji ZSRR. Na przykład w 1963 roku w rozgrywanych we Wrocławiu Mistrzostwach Europy w Koszykówce Mężczyzn Estończycy Jaak Lispso i Tõnno Lepmets grali w zwycięskiej drużynie radzieckiej. Polska w tym turnieju zajęła drugą pozycję, przegrywając ostatni mecz z ZSRR 45:61. W epoce komunistycznej odbywały się także zawody, w których Estończycy mogli wystawić własną narodową reprezentację. W części z nich udział brali także Polacy. Na przykład na przełomie lat 60. i 70. te dwie drużyny rozegrały ze sobą w Tallinnie trzy mecze koszykówki. W 1968 roku Estończycy odnieśli zwycięstwo, Polacy zaś zajęli trzecie miejsce, za Gruzją. W następnym roku ponownie wygrała Estonia, zaś Polska zajęła ostatnie miejsce, po Łotwie i Finlandii. Natomiast w turnieju rozegranym w 1970 roku Polacy zdołali pokonać estońską drużynę w drugiej dogrywce 92:91.

Reprezentacje Estonii i Polski w piłce nożnej spotkały się dziewięciokrotnie na meczach towarzyskich. W okresie międzywojennym rozegrano trzy mecze. W 1923 roku Polska pokonała Estonię w Tallinnie 4:1. W tym samym miejscu w roku 1925 spotkanie obu drużyn zakończyło się bezbramkowym remisem, zaś rok później Polska wygrała w Warszawie 2:0. Ostatni mecz między tymi drużynami rozegrany został w 2012 roku. Wtedy to Estonia po raz pierwszy w historii odniosła nad Polską zwycięstwo. Jedyną bramkę strzelił w 92. minucie Konsantin Vassiljev.

Bibliografia[muuda lähteteksti]

Pärit leheküljelt "https://et.wikipedia.org/w/index.php?title=Vikipeedia:GLAM/Stosunki_polsko-estońskie/6&oldid=5693101"